"Dama w bieli" - Dorothe Binkert - recenzja

W lipcu 1904 roku na statek płynący z Antwerpii do Nowego Jorku wsiada samotna kobieta bez biletu, bagażu i pieniędzy, ubrana w białą wieczorową suknię z koronki. Piękna, elegancka i skryta, pasażerka na gapę przykuwa uwagę podróżnych i staje się obiektem niezliczonych plotek. Na statku Valentina spotyka szereg intrygujących postaci, z których każda ma coś do ukrycia: rzeźbiarza rozpamiętującego tragicznie zakończony związek z młodziutką modelką, kobietę całkowicie uzależnioną od swojego towarzysza, przykutą do wózka dziewczynkę, tajemniczą rodzinę Vanstraatenów oraz brata i siostrę połączonych specyficzną więzią. Wszyscy wierzą, że w Nowym Jorku czeka na nich nowe, lepsze życie. Czyje nadzieje się spełnią? I jaką tajemnicę skrywa urzekająca dama w bieli?

Czasem nachodzi mnie wielka ochota na to by sięgnąc po jakąś książkę z tematyki innej niż fantasy. Tym razem trafiłam na „Damę w bieli” niemieckiej autorki Dorthe Binkert. Zaciekawiła mnie okładka no i interesujący opis. Jako, że jestem zwolenniczką tradycyjnych książek, a nie ebooków czytanie szło mi nieco mozolnie ale historia spodobałą mi się na tyle by dotrwac do jej zakończenia.

Jest rok 1904. Znajdujemy się w Antwerpii i płyniemy statkiem do Nowego Jorku. W pewnej chwili wśród tłoczących się ludzi i gwaru rozmów pojawia się tytułowa kobieta w bieli i również wsiada na statek. Wzbudza ciekawośc między innymi brakiem bagażu, czy też tym że jest sama. Najwięcej szumu robi jej piękna koronkowa biała suknia balowa, która wydaje się nie na miejscu. Wszyscy, również czytelnik, zastanawiają się dlaczego wybrała się ona w rejs. Po co tak właściwie płynie do Nowego Jorku, do Ameryki? Gdy już nieco ochłoniemy od tej zagadki dostrzegamy innych bohaterów, których losy i historie możemy poznac. Jest rzeźbiarz, który właśnie rozstał się ze swoją ukochaną, jest dziewczyna, która porusza się na wózku inwalidzkim, są bogaci biznesmeni, nie brakuje również biednejszej części społeczeństwa. Każdy z pasażerów ukrywa coś o sobie. Każdy posiada jakiś sekrek, mniejszy czy też większy. Również każdy z nich ma swój własny powód, dla jakiego wybrał się w ten rejs. Czy u kresu podróży doczekają się spełnienia swych marzeń i oczekiwań?

Początkowo do lektury podchodziłam z małą rezerwą. Nie byłam do końca pewna, czy utwór mi się spodoba. Jednakże ksiązkę czytało się przyjemnie. Utwór napisany został w bardzo przystępny dla odbiorcy sposób. Niestety utwór nie należy do grona tych, w którcy akcja szaleńczo pędzi do przodu. Może ktoś uzna to za wadę, jednak uważam, że w tym przypadku tak właśnie ma być. Dziewięcio-dniowy rejs opisany jest bardzo dokładnie, tak że mamy okazję poznac wielu bohaterów i wyrobic sobie opinię na ich temat. Całośc opisana jest niezwykle barwnym językiem.

Dużym plusem dla autorki jest sposób w jaki oddała ówczesne realia. Bardzo dokładnie opisała tamte czasy, ukazując nie tylko zalety ale i całą masę wad na jakie można się natknąc. Dodatkową zachęta może być fakt, iż książka inspirowana jest autentycznymi wydarzeniami.

Polecam każdemu czytelnikowi, który ma ochotę dosłownie odpłynąc ponad sto lat wstecz. Znajdzie się również małe co nieco, dla romatyczek, które szukają ciekawych historii miłosnych. Książka, od której bije spokój jest idealna na wieczór. Daję ocenę 4.5/6, i gdy trafię na książki Dorothe to z pewnością po nie sięgnę. Polecam!

Książkę mogłam przeczytac dzięki wydawnictwu Prószyński i S-ka.