Głębia - Henning Mankell

To pierwsza powieść tego autora, ale sięgnęłam po nią ponieważ w sieci natknęłam się na sporo pozytywnych opinie na jego temat. Byłam ciekawa, czy rzeczywiście autor pisze tak dobrze jak większość czytelników uważa. Postanowiłam przekonać się tego sięgając po „Głębię”.

Na początku było mi bardzo ciężko wczuć się w klimat powieści. Autor bardzo długo rozwijał akcję utworu. Kilkukrotnie chciałam odłożyć książkę na bok, jednak z doświadczenia wiem, że jeśli już odłożę jakąś powieść to raczej do niej szybko nie wrócę. Postanowiłam brnąć dalej.

Przez bardzo długi czas się męczyłam. Być może to nie była historia dla mnie. Niemniej w końcu zaczęło coś się dziać i powieść wciągnęła mnie, także że czas do końca lektury minął mi już błyskawicznie.

„Głębia” napisana jest językiem prostym, zrozumiałym dla każdego czytelnika. Nie ma tu zbyt wielu przemyśleń głównego bohatera, niemniej znajdziemy tu kilka wskazówek dotyczących życia podczas pierwszej wojny światowej. To nieco inne spojrzenie na wojnę jaką znamy z kart historii. Zaskoczyć może zakończenie, ponieważ brak standardowego happy endu nie jest powszechnie stosowanym zwieńczeniem opowieści.

„Głębia” to powieść, która wywoła sporo sprzecznych opinii – tego jestem pewna. Jedni będą zachwyceni, inni wręcz przeciwnie. Wydaje mi się, że każdy kto ma odwagę by sięgnąć po coś nieoczywistego powinien wziąć do ręki tę powieść. Nie gwarantuję jednak totalnego zachwytu – to książka, która ciężko mi sklasyfikować i chyba potrzebuję jeszcze jednego podejścia do niej by w pełni zrozumieć zamysł autora  jego przekaż. Niemniej powieść napisana jest dobrze, zarówno stylistycznie jak i pod względem fabuły. Uważam jednak, że to utwór stojący na półce „dla cierpliwych” i „wytrwałych” podczas czytania. Każdy kto spodziewa się dynamiki już od pierwszych stron niestety może czuć się zawiedziony. Polecam tym odważniejszym. 

Za książkę dziękuje wydawnictwu W.A.B.